शाकाहार- कविता

ओ३म्..
[विश्व शाकाहार दिवशको अवसरमा]
गर्व थ्यो नेपाल-भूमि लाई, कि गौतम बुद्धकी माता हुँ।।
राम-कृष्ण र जनक जस्ता, वीरहरुकी यशगाथा हुँ॥
प्राणि-प्रेम र शान्तिको झण्डा, संसारमा जसले फहराए।।
मेहनतले पकाएको खिर खाएर जसले सुजाताको मान बढाए॥
सपना जसले देखेका थे, आपसी मनमुटाव अन्तको।।
यो भूमि जन्मस्थल हो, तिनै बुद्ध महा संतको।।
कन्दमूल खानेहरु संग, मांसाहारी डराउँदथे।।
भक्ति जस्ता शूर-वीरलाई, नमन अंग्रेजहरु गर्दथे॥
चौध वर्ष सम्म वनमा, जसको थियो धाम।।
सबका मन-मन्दिरमा बस्ने, शाकाहारी नै थिए राम।।
चाहेको भए खान सक्दथे, मासु पशुहरुको थुप्रोमा।।
तर बयरले नै तृप्त भए, माता शबरीको झुप्रोमा॥
चक्र सुदर्शन धारी थे, महाभारत भन्दा भारी थे॥
शत्रुलाई वश गर्ने वाला, योगिराज शाकाहारी नै थे॥
उठ, जाग, पढेर हेर, आफ्नो गौरवमयी इतिहासलाई।।
महर्षि मनु देखि फैलिएको, समस्त ज्ञान-स्मृतिलाई॥
दयाको आँखा खोल सुन, पशु-पंक्षीको करुण क्रंदनलाई।।
मनुष्य देह बनेको हो, शाकाहारी भोजन गर्नलाई॥
अंगप्रत्यंग लाशको खानु, के त्यो मानव हो?
पेट तिम्रो मुर्दाघर हो, या चिहान घारी हो?
दुःख कति हुन्छ, जब औंलो कुनै जल्दछ।।
सोंचौं उस् पिडाको, जब घाँटीमा छुरा चल्दछ॥
विवशता त्यस् पशुको हेर, बच्ने कुनै अवसर छैन।।
जिउँदै जसको तन काटियोस, उस् पीडाको पार छैन॥
टोक्नु भन्दा पहिले एक चोक्टा, चित्कार प्राणीको अवस्य सुन।।
करुणा र दयाको खातिर तिमि पनि, शाकाहारी जीवनशैली चुन॥
शाकाहारी बनौँ…! दिर्घ जीवन पाउँ..!
जय शाकाहार-अभियान….!!!
नमस्ते..!
-प्रेम आर्य
(दोहा-कतार बाट)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *