ओ३म्..

बलि प्रथा एक आसुरी प्रवृत्ति हो:

प्रेम आर्य (दोहा, कतार बाट)

आफ्नो स्वार्थ पूरा गर्नको लागि कसैको हत्या गर्नु ..! हजुर, यो यस्तो सत्य हो जसले सभ्य मानव समाजलाई कलंकित गरिरहेको छ। आफ्नो स्वार्थ सिद्धिको लागी देवी देवताको नाममा आजसम्म पनि ति निर्दोष पशु-पंक्षीहरुको बली दिइन्छ। अविद्याको कारणले पहिले देखि नै यहि धारणा रही आएको छ कि बलिको माध्यम बाट मात्र देवी-देवताहरुलाई प्रसन्न गर्न सकिन्छ। केहि रुढीवादी समूह द्वारा समाजमा यस प्रकारको भ्रांति फैलाइन्छ। तर अब सोंच्नु पर्ने बेला आएको छ कि एक निर्दोष मूक प्राणीको हत्याले कसरि ईश्वर प्रसन्न हुन सक्छ? किनकि धरतीका हरेक प्राणीहरु ईश्वर कै सन्तान हुन्। एकातिर प्राणि-हत्या महापाप हो भनेर पाठ सिकाइन्छ भने अर्को तिर आफ्नो पाप र दुष्कर्मको आडमा पाप माथि पाप गर्दै जाने? जब ईश्वरले सबलाई जीवन प्रदान गर्दछ भने हामि को हौँ कसैको जीवन लिला समाप्त पार्ने? के हामि कसैलाई जीवन दान दिन सक्छौं? यदि सक्दैनौं भने कसैको जीवन लिने अधिकार पनि छैन। केहि अविद्याग्रस्त रुढिवादी सोंच पालेका व्यक्तिहरु कै कारण आज कैयौं पवित्र मन्दिरहरुमा असंख्य पशु-पंक्षीहरुको बली दिइदैछ र तिनको रगतले ति पवित्र स्थल प्रदुषित बन्दै छन्। यो त आसुरी प्रवृत्ति भयो।

लाखौंको संख्यामा मानिस जम्मा गरेर तथाकथित् सत्संग गराउने गुरुहरु, यसमा किन असफल छन्? तिनले चाहेमा के हुन सक्दैन ? बर्खे च्याउ सरि खुलेका संचार माध्यम ले किन यस बारेमा जन जागृति ल्याउन सकिरहेका छैनन्? समाजको कुरीति र अन्ध-श्रद्धा मेटाउनको लागि दर्ता गरिएका असंख्य स्वदेशी तथा बिदेशी सरकारी तथा गैरसरकारी संघ-संस्थाहरु के गर्दै छन् ? समाजको सबै भन्दा ठूलो कलंक बलि प्रथा उन्मूलन गर्ने कुरामा किन मौन छन् ? धर्म को मर्म नबुझेर राष्ट्र लाई धर्म निरपेक्ष बनाउने निठल्ला कुकाँहरु र तिनका मतियारहरु पनि किन यस्तो कुकृत्यलाई प्रतिबन्द लाउने एउटा गतिलो विधान तयार गर्दैनन्?

केहिले झिनो मसिनो स्वरमा यसको बिरुद्ध आवाज नठाएका पनि हैनन्, केहि स्थानमा केहि मात्रामा सफलता पनि प्राप्त भयो तर दु:खको कुरो, धेरैको सोंच अहिले सम्म पनि उस्तै छ। त्यसैकारणले कयौं स्थानमा यिनीहरुले नै परम्पराको नाममा बली प्रथालाई प्रोत्साहित गर्दै छन्। बली प्रथालाई सामाजिक अपराध घोषित गरेर गतिलो कानून बनाइ प्रशासनिक र कानूनि स्तरमा पनि यसलाई रोक्न कदम चाल्नु पर्दछ। र जनमानसमा ईश्वर र धर्मको यथार्थ ज्ञानको लागि वेदको प्रचार-प्रसार गरेर जनजागृति ल्याउनु पर्छ।

देवभूमि र शान्ति भूमि भनेर चिनिने नेपालमा देवताको नाममा निर्दोष पशु-पंक्षीको बली चढाउनु एक अभिशाप नै हो। परम्परा र देवताको नाममा गरिने प्राणि हत्या कहीं सामुहिक रुपमा हुन्छ भने कहीं व्यक्तिगत रूपले। गाउँमा दिइने बलि व्यक्तिगत रूपले परिवारको कुल देवताको लागि, बोक्सी, भूत, प्रेतात्माको लागि दिइन्छ। र सामूहिक रूपले दिइने बलि गाउँको देवता या स्थान देवतालाई चढाइन्छ। यदि बलि भएन भने देवता संतुष्ट हुँदैनन् भन्ने मान्यता छ। र यदि देवता रुष्ट भए भने आफ्नो प्रकोप मनुष्यहरुको जीवनमा पार्दिन्छन्। यसैबाट बचनको लागि बलि दिइने गरिन्छ.. ।

अहिले सम्म एउटा कुरा बुझ्न सकिएको छैन कि जब देवतालाई भनेर मानिसहरुले बली दिन्छन तर सबै मासु स्वयं खान्छन। देवताले के खान्छन त? यो सोंच्नु पर्ने कुरो छ। अर्को एउटा बुझ्नु पर्ने कुरो के भने सर्व प्रथम देवता गण माँसाहारी थिएनन्। जति पनि माँसाहारी थिए, ति सब राक्षस गण थिए। के हामीले राक्षसको पूजा गर्दै छौं? किनकि राक्षस गणलाई नै मासु र मदिरा चाहिन्छ। कुरो प्रष्ट छ, देवताको नाममा आफ्नै लिप्सा पूरा गर्नु ।  नाम भने देवताको भनेर उनलाई बद्नाम गर्ने तर स्वयं राक्षस बन्ने? अर्थात्, जति पनि बलि हुन्छ, त्यो देवी देवताको लागि नभएर उनको नाममा आफ्नै लागि हो।

बलि किन? के यो उचितछ? के कसैको हत्या गर्नु उचित छ? यदि कसैले कुनै मानिसको हत्या गर्दछ भने उसलाई जीवन कारवासको दण्ड, तर कुनै जानवरको हत्यामा त्यहि दण्ड किन नहुने? के त्यो प्राणी हैन? के उसलाई आफ्नो जीवन जिउने अधिकार छैन? ईश्वरले त सबलाई एक समान जीवन जिउने अधिकार प्रदान गरेका छन् फेरी यो भेदभाव किन?

उनको हत्या यसकारणले गरिन्छ कि उनीहरु विवश, मूक तथा लाचार छन्? या उनीहरुमा प्रतिक्रिया दिने शक्ति छैन त्यसैले? पशुको हत्या गर्नेलाई यदि कुनै दण्ड हुँदैन भने यस्तो भेदभाव गर्नेलाई मनुष्य भन्न सकिन्छ? यो कस्तो समाज हो, जहाँ निर्दोष एवं लाचारहरुलाई बली दिइन्छ? र दोषिहरुलाई स्यावासी र वाह..वाहि..!?  आखिर यस्तो भेदभाव किन? यस्तो विकृ्त मानसिकतालाई के हामि मानवता भन्न सक्छौं? यो निक्कै गम्भीर बिषय हो यसमा सबैले समय निकालेर एक पटक सोंच्नै पर्छ। आखिर कहिले सम्म यसरि निर्दोषहरुको बली भैरहला र हामि यसरि अपांग सरह टुलु-टुलु हेरिरहौंला? सोंच्नुहोस, आउनुहोस् हामि सबै मिलेर यस कुप्रथालाई समाजबाट निर्मूल गर्ने संकल्प लिउँ। अस्तु..

नमस्ते..!

धन्यवाद ..!!