ओ३म्..

वैदिक प्रणालीको ईसाई निन्दा:

-प्रेम आर्य

दोहा, कतार बाट

यूरोपमा ईसाई पन्थ जसरि दिन-प्रतिदिन बढ्दै गयो, त्यसरी नै उसले वैदिक-धर्मका चिह्नहरु र साहित्यहरु मेटाउँदै गयो। पहिले यी सब वैदिक-धर्मी नै थिए। किनभने स्वयंलाई वैदिक-धर्मिहरु बाट अलग देखाउनु थियो, त्यसैले उनीहरु एकदम अलग हुन थाले । क्यूमोन्टले लेखेको छ कि “सबथोक लुप्त भयो” । दोस्रो शताब्दीमा Eusebius र Pallas जस्ता लेखकहरुले “The Mysteries of Mithra” जस्ता प्राचीन दन्तेकथाहरुको जुन विशाल ग्रन्थ प्रकाशित गरे, ति सबैलाई निर्दयता पूर्वक नष्ट गरियो। यी ग्रन्थहरुमा वैदिक संस्कृति झल्काउने खालका कथाहरुको संग्रह गरिएको थियो।
ति ईसाईहरुले घाउमा नुन-चुक लगाए झैं अनेक तरिकाले वैदिक प्रथा, कर्मकाण्ड, संस्कार आदिको निन्दा गर्न थाले। अरब प्रदेशमा र यूरोपका कैयौं नगरहरुमा असंख्य वैदिक उपासना स्थल र कृष्ण मन्दिरहरु थिए । अरबिहरुले ति सबलाई मस्जिदमा बदले । तर पनि तिनले केहि अंस भने पूर्ण रुपमा मेटाउन सकेनन्। वैदिक-धर्म एवं संस्कृतको अवशेषको रुपमा केहि शब्द र केहि प्रथाहरुको उनीहरुकहाँ रहन गए जो अध्यावधि देख्न सकिन्छ जस्तै-

• ईश्वर वाहेक अर्को कुनै ईश्वर छैन (ला इलाहा इल्लल्लाह) यो एकेश्वरवादको        सिधान्त वेद बाट लिइएको हो।
• मक्का-मदिना संस्कृत कै मख-मेदिनी शब्दको अपभ्रंस हो।
• हज गर्दा लगाउने वस्त्र –इहराम यज्ञ गर्दा लगाउने वैदिक ब्राह्मण कै वस्त्र हो।
• काबामा ७ पटक परिक्रमा गर्ने प्रचलन वैदिक नै हो (तर यिनले उल्टो गर्दछन) ।
• जमजमको पानी हिन्दुहरुकै गंगाजल बाट अपभ्रंस भएर गंगगंग हुँदै जमजम भएको हो।
• हरम शब्द हिन्दुहरुकै हरि शब्द बाट बनेको हो, जसले हरिओम् लाइ दर्शाउँछ।
• नमाज पनि नमःशब्द बाट नै लिइएको हो।
• अरब देशहरुमा निक्कै स्थानको नामको अगाडी ‘उम्’ जोडिएको छ, त्यो ‘ओ३म्’ को अपभ्रंस नै हो।
खोज्दै जानेहो भने यस्ता अनेकौं अवशेषको प्रमाणहरु भेटाउन सकिन्छ.. ।
• यूरोपमा हरि-कुल-ईश बाट Hercules, हनुमान बाट Hanniman, राम बाट Rome, वाटिका नगर बाट Vatican city, ईसाई र इस्लाममा पनि ईश नै छ, वैदिक प्रणालीमा ईश परमात्मालाई भनिन्छ।
• बेथलेहम शब्द वत्सल-धाम बाट अपभ्रंस भएको हो।
• Christianity पनि कृष्ण-नीति नै हो। त्यति मात्र हैन, जति पनि शब्दको पछी niti झुन्डिएको छ ति सब संस्कृतका नीति नै हुन्।
• Trinity पनि हिन्दुको ब्रह्मा-विष्णु-महेश अथवा वैदिक त्रिनिती-ईश्वर-जीव र प्रकृति को नीति नै हो।

यहुदीहरु सब यदुवंशी नै हुन्, उनीहरुले मान्ने सम्बत् पनि महाभारत काल संग ठ्याक्कै मिल्न जान्छ तर उनीहरुलाई यसको अवगत छैन। किनकि महाभारतमा जुन मुसल-पर्वको वर्णन छ, त्यो वास्तवमा एक भयङ्कर त्रासदी पूर्ण घटना थियो। त्यहाँ आणविक दुर्घटना भएको थियो। किनकि श्रीकृष्ण संग आणविक शक्ति सम्पन्न मुसल-अस्त्र (मिसाइल) थियो, कृष्ण त्यहाँ नभएको समयमा उनका छोरा प्रध्युम्नको नेतृत्वमा केहि उद्दण्ड युवाहरु मदिरा सेवन गरेर आणविक अश्त्रागारमा पसी केहि खेलवाड गरेको हुनाले त्यहाँ विशाल विस्फोट भयो र हजारौं संख्यामा मरे र जो बाँचे, तिनीहरु आणविक विकिरण को प्रभाव बाट हुन सक्ने खतरा बाट बच्न त्यहाँ बाट भागेर अरब देश र त्यसको आसपास तिर लागे। त्यहि घटनाको स्मरण स्वरूप यहुदीहरुले आफ्नो काल गणना सुरु गरे र मुसलमानहरुले पनि त्यहि मुसल पर्वको स्मरण स्वरूप आंफूलाई मुसलमानको संज्ञा दिए । यो कुरो स्वयं मुसलमानलाइ पनि थाह छैन कि उनीहरु कसरि मुसलमान भए। किनकि उनीहरुले १४०० वर्ष भन्दा अघिको सम्पूर्ण इतिहास र साहित्य नष्ट गरे, जसरि ईसाईहरुले २००० वर्ष भन्दा अघिको वैदिक दस्तावेजहरु नष्ट गरेका थिए ।

प्रारम्भमा ईसाई पन्थ निक्कै सानो थियो। लगभग २५-५० जनाको समुह थियो। तिनीहरुले वैदिक संस्कृति बाट स्वयंलाई अलग देखाउनको लागि अनेक प्रयत्न र वितण्डा गर्ने गर्दथे। उनीहरु के गरेर कुन प्रकारले कसरि स्वयंलाई अलग गर्ने प्रयत्न गर्दथे भन्ने कुराको वर्णन क्यूमोन्ट (Franz Cumont) नामक ब्रिटिश लेखकले आफ्नो पुस्तक “Textas Monuments Figure’s relatifs aux mysteres de Mithra” मा लेखेका छन्। छोट्करीमा यहाँ- “२५ देखि ५० जनाको समुहले स्वयंलाई वैदिक धर्मीहरु देखि अलग देखाउने गर्दथे। सबै वैदिक धर्मको चिह्नहरुको निन्दा गर्ने गर्दथे। पूजा-पाठ र ईश्वरोपासना छोडिसकेका थिए। हवन क्रियालाई घृणित कर्म मान्न थालेका थिए। तिनीहरुले आस्तिकहरुलाई घृणा गर्दथे। ति स्वयंलाई नास्तिक मान्दथे।यिनको संख्या शुरुमा निक्कै कम थीयो तर सशक्त थिए।
अर्को अम्रिकन लेखक (Grant Showerman) ले आफ्नो पुस्तक “Oriental Religions’ को भूमिकामा लेखेका छन् कि “रोममा ईसापूर्व जति पनि वैदिक धर्मी थिए, उनका सिद्धान्तहरु ईसाई पन्थको सिद्धान्तहरु भन्दा कहीं अधिक शरीर, मन, बुद्धि, चेतना आदि सबैको समाधान गर्न सक्षम थिए। उनका परम्परा निक्कै सालिन र प्राचीन थिए । विज्ञान र सभ्यतामा आधारित थिए। उनका विविध उत्सवहरु हुने गर्दथे। तिनीहरु ईश्वरको अनुभूतिमा मग्न हुने गर्दथे। उनका देवता निक्कै दयालु द। उनका धार्मिक समारोहहरुमा सामाजिक समागम निक्कै उत्तम प्रकारको हुन्थ्यो। उनको धार्मिक प्रणाली तर्कमा आधारित हुने गर्दथ्यो। तिनीहरु पुनर्जन्मको सिद्धान्त मान्दथे, अतः अर्को जन्म अधिक शुद्ध, पवित्र र पुण्य प्रदायी होस् भनेर वैदिक धर्मीहरु सदैव प्रयत्न गर्ने गर्दथे। ईसाइहरुले यी सबको विरोध गर्न शुरु गरे। ईसाईहरुले यिनलाई पोगा-पन्थी भन्दथे। जबकि यथार्थता यहि थियो कि ईसाई नै ठूला पोगा-पन्थी थिए। ईसाईहरुले वैदिकहरुको खण्डन गर्न कुनै पनि अवसर चुकाउँदैनथे।” । अस्तु..
नमस्ते..

• (हार्दिक आभार: शिशु संस्कृतम)