मियाँजी की दाढ़ी एक आर्य के हाथ में

मियाँजी की दाढ़ी एक आर्य के हाथ में

1947 ई0 से कुछ समय पहले की बात है। लेखरामनगर (कादियाँ), पंजाब में मिर्ज़ाई लोग 6 मार्च को एक जलूस निकालकर बाज़ार में आर्यसमाज के विरुद्ध उज़ेजक भाषण देने लगे। वे 6

मार्च का दिन (पण्डित लेखराम का बलिदानपर्व) अपने संस्थापक नबी की भविष्यवाणी (पण्डितजी की हत्या) पूरी होने के रूप में मनाते रहे।

एक उन्मादी मौलाना भरे बाज़ार में भाषण देते हुए पण्डित

लेखरामकृत ऋषि-जीवन का प्रमाण देते हुए बोले कि उसमें ऋषिजी के बारे में ऐसा-ऐसा लिखा है…….एक बड़ी अश्लील बात कह दी।

पुराने आर्य विरोधियों के भाषण सुनकर उसका उज़र सार्वजनिक सभाओं में दिया करते थे। एक आर्ययुवक भीड़ के साथ-साथ जा रहा था। वह यही देख रहा था कि ये ज़्या कहते हैं। भाषण सुनकर वह उज़ेजित हुआ। दौड़ा-दौड़ा एक आर्य महाशय हरिरामजी की दुकान पर पहुँचा-‘‘चाचाजी! चाचाजी! मुझे एकदम ऋषि-जीवन- चरित्र दीजिए।’’ हरिरामजी ताड़ गये कि आर्यवीर जोश में है- कोई विशेष कारण है। हरिरामजी तो वृद्ध अवस्था में भी जवानों को मात देते रहे। ऋषि-जीवन निकाला। दोनों ही मिर्ज़ाई जलूस की ओर दौड़े। रास्ते में उस युवक ज्ञानप्रकाश ने हरिरामजी को भाषण का वह अंश सुनाया। मौलाना का भाषण अभी चालू था। वह स्टूल पर खड़ा होकर फिर वही बात दुहरा रहा था।

हरिरामजी ने आव देखा न ताव, मौलानी की दाढ़ी अपने हाथों में कसकर पकड़ ली। उसे ज़ोर से लगे खींचने। मौलाना स्टूल से गिरे। दोनों आर्य अब दहाड़ रहे थे। ‘‘बोल! ज़्या बकवास मार रहा

है? दिखा पण्डित लेखरामकृत ऋषि-जीवन में यह कहाँ लिखा है? पहले ऋषि-जीवन में दिखा कहाँ लिखा है?’’

भारी भीड़ में से किसी मिर्ज़ाई को यह साहस न हुआ कि लेखराम-श्रद्धानन्द के शेर से मियाँजी की दाढ़ी बचा सके। तब कादियाँ में मुीभर हिन्दू रहते थे, आर्य तो थे ही 15-20 घर। इस

घटना के कई प्रत्यक्षदर्शी लेखक ने देखे हैं। ज़्या यह घटना साहसी आर्यों का चमत्कार नहीं है? आर्यो! इस अतीत को पुनः वर्तमान कर दो। लाला जगदीश मित्रजी ने बताया कि मौलाना का भाषण उस समय लाला हरिरामजी की दुकान के सामने ही हो रहा था, वहीं लाला हरिराम ने शूरता का यह चमत्कार दिखा दिया।

hadees : SINGLE BATH FOR MULTIPLE COITUS

SINGLE BATH FOR MULTIPLE COITUS

Unlike ablution, the bath need not be repeated after each act of intercourse.  Anas reports that �the Messenger of Allah used to have sexual intercourse with his wives with a single bath� (606); or in the colorful language of TirmizI: �with one bath, the Apostle walked over all his women� (vol. I, hadIs 124).  The translator explains: �The holy prophet did not take a bath after every intercourse; he simply performed ablution and took a bath at the end� (note 514).

author : ram swarup

हदीस : फितरा –

फितरा –

फितरा –  शब्दशः अर्थ ’प्रकृति‘। किन्तु इसकी व्याख्या यह की गई है कि यह पहले के पैगम्बरों के दस्तूर हैं, जिनमें मिसवाक (दंतखोदनी) का इस्तेमाल, पानी से नाक और मुंह की सफाई (इस्तिशांक) और मल-मूत्र विसर्जन के उपरान्त, पानी या सूखी मिट्टी या पत्थर के टुकड़े से किया जाने वाला अपमार्जन (इस्तिंजा) जैसे कर्म शामिल है।

author : ram swarup

आर्यसमाज का एक विचित्र विद्वान्

आर्यसमाज का एक विचित्र विद्वान्

महामहोपाध्याय पण्डित श्री आर्यमुनिजी अपने समय के भारत विज़्यात दिग्गज विद्वान् थे। वे वेद व दर्शनों के प्रकाण्ड पण्डित थे। उच्चकोटि के कवि भी थे, परन्तु थे बहुत दुबले-पतले। ठण्डी भी अधिक अनुभव करते थे, इसी कारण रुई की जैकिट पहना करते थे।

वे अपने व्याज़्यानों में मायावाद की बहुत समीक्षा करते थे और पहलवानों की कहानियाँ भी प्रायः सुनाया करते थे। स्वामी श्री स्वतन्त्रानन्दजी महाराज उनके जीवन की एक रोचक घटना सुनाया

करते थे। एक बार व्याज़्यान देते हुए आपने पहलवानों की कुछ घटनाएँ सुनाईं तो सभा के बीच बैठा हुआ एक पहलवान बोल पड़ा, पण्डितजी! आप-जैसे दुबले-पतले व्यक्ति को कुश्तियों की

चर्चा नहीं करनी चाहिए। आप विद्या की ही बात किया करें तो शोभा देतीं हैं।

पण्डितजी ने कहा-‘‘कुश्ती भी एक विद्या है। विद्या के बिना इसमें भी जीत नहीं हो सकती।’’ उस पहलवान ने कहा- ‘‘इसमें विद्या का ज़्या काम? मल्लयुद्ध में तो बल से ही जीत मिलती है।’’

पण्डित आर्यमुनिजी ने फिर कहा-‘‘नहीं, बिना विद्याबल के केवल शरीरबल से जीत असज़्भव है।’’

पण्डितजी के इस आग्रह पर पहलवान को जोश आया और उसने कहा,-‘‘अच्छा! आप आइए और कुश्ती लड़कर दिखाइए।’’

पण्डितजी ने कहा-‘आ जाइए’।

सब लोग हैरान हो गये कि यह ज़्या हो गया? वैदिक व्याज़्यानमाला-मल्लयुद्ध का रूप धारण कर गई। आर्यों को भी आश्चर्य हुआ कि पण्डितजी-जैसा गज़्भीर दार्शनिक ज़्या करने जा रहा है।शरीर भी पण्डित शिवकुमारजी शास्त्री-जैसा तो था नहीं कि अखाड़े में चार मिनट टिक सकें। सूखे हुए तो पण्डितजी थे ही।

रोकने पर भी पण्डित आर्यमुनि न रुके। कपड़े उतारकर वहीं कुश्ती के लिए निकल आये।

पहलवान साहब भी निकल आये। सबको यह देखकर बड़ा आश्चर्य हुआ कि महामहोपाध्याय पण्डित आर्यमुनिजी ने बहुत स्वल्प समय में उस पहलवान को मल्लयुद्ध में चित कर दिया।

वास्तविकता यह थी कि पण्डितजी को कुश्तियाँ देखने की सुरुचि थी। उन्हें मल्लयुद्ध के अनेक दाँव-पेंच आते थे। थोड़ा अज़्यास भी रहा था। सूझबूझ से ऐसा दाँव-पेंच लगाया कि मोटे बलिष्ठकाय पहलवान को कुछ ही क्षण में गिराकर रख दिया और बड़ी शान्ति से बोले, ‘देखो, बिना बुद्धि-बल के केवल शरीर-बल से कुश्ती के कल्पित चमत्कार फीके पड़ जाते हैं।

hadees : BATH (Ghusl)

BATH (Ghusl)

For the exercise of prayer, the whole body must be washed to absolve it from uncleanliness after certain acts: menses, puerperium, coitus, and pollutio nocturna.  This practice is derived from the QurAnic verse: �If you are polluted, then purify yourselves� (5:6).

There are over two dozen ahAdIs on the subject of Muhammad�s own custom in this regard.  �Aisha says: �When Allah�s Messenger bathed because of sexual intercourse, he first washed his hands; he then poured water with his right hand on his left hand and washed his private parts . . . � (616).

Muhammad�s practice was that after the sexual intercourse, �sometimes he took a bath and then slept, and sometimes he performed ablution only,� postponing the bath till the end of the night before the morning prayer.  When �Aisha reported this to the narrator of this hadIs, his pious reaction was: �Praise be to Allah Who has made things easy� for the believers (603).

The same obligation lay on women.  One Umm Sulaim went to Muhammad and asked him: �Is bathing necessary for a woman when she has a sexual dream?� Muhammad replied: �Yes, when she sees the liquid [vaginal secretion].� Muhammad�s wives were scandalized when they learned that Umm Sulaim had put a question to the Prophet which suggested that a woman too could have a sexual dream.  �You humiliated the women,� they told her (610, 611).

author : ram swarup

Taliban use ‘honey trap’ boys to kill Afghan police

A colleague has killed eight Afghan police officers at a checkpoint

View photos

A colleague has killed eight Afghan police officers at a checkpoint (AFP Photo/RATEB NOORI)

The Taliban are using child sex slaves to mount crippling insider attacks on police in southern Afghanistan, exploiting the pervasive practice of “bacha bazi” — paedophilic boy play — to infiltrate security ranks, multiple officials and survivors of such assaults told AFP.

The ancient custom is prevalent across Afghanistan, but nowhere does it seem as entrenched as in the province of Uruzgan, where “bacha bereesh” — or boys without beards — widely become objects of lustful attraction for powerful police commanders.

The Taliban over nearly two years have used them to mount a wave of Trojan Horse attacks — at least six between January and April alone — that have killed hundreds of policemen, according to security and judicial officials in the province.

“The Taliban are sending boys — beautiful boys, handsome boys — to penetrate checkpoints and kill, drug and poison policemen,” said Ghulam Sakhi Rogh Lewanai, who was Uruzgan’s police chief until he was removed in a security reshuffle in April amid worsening violence.

“They have figured out the biggest weakness of police forces — bacha bazi,” he told AFP.

The assaults, signifying abuse of children by both parties in the conflict, have left authorities rattled, with one senior provincial official who echoed Rogh Lewanai’s view saying “it’s easier tackling suicide bombers than bacha attackers”.

The killings illustrate how bacha bazi is aggravating insecurity in Uruzgan, a remote province which officials warn is teetering on the brink of collapse, unravelling hard-won gains by US, Australian and Dutch troops who fought there for years.

“These bacha attacks have fuelled deep mistrust within police ranks,” Seddiqullah, a police commander at a checkpoint near the provincial capital Tarin Kot, told AFP.

The insurgents are using boys as honey traps, said 21-year-old Matiullah, a policeman who was the only survivor from an insider attack in Dehrawud district in spring last year.

He said the attacker was the checkpoint commander’s own sex slave, a teenager called Zabihullah. Late one night, he went on a shooting spree, killing seven policemen including the commander as they slept.

“He brought the Taliban inside and poked all the bodies with rifle butts to see if anyone was alive. I pretended to be dead,” said Matiullah, who now works as a tailor, pointing out a gash on his forehead.

“As his Taliban accomplices gathered our weapons and ammunition, Zabihullah declared: ‘Everyone is dead’.”

– ‘Addiction’ to boys –

The Taliban, who banned bacha bazi during their 1996-2001 rule, roundly denied deploying any underage boys for insider attacks.

“We have a special mujahideen brigade for such operations — all grown men with beards,” a Taliban spokesman told AFP.

The insurgents have long denied using children in combat, a claim repeatedly debunked by rights groups and the government.

Survivors of insider attacks who spoke to AFP, including Matiullah, suggest the Taliban are exploiting the institutionalisation of bacha bazi in police ranks for military gain.

Practically all of Uruzgan’s 370 local and national police checkpoints have bachas — some up to four — who are illegally recruited not just for sexual companionship but also to bear arms, multiple officials said.

Some policemen, they said, demand bachas like a perk of the job, refusing to join outposts where they are not available.

Horrifying abuse at checkpoints makes the boys, many unpaid and unregistered, hungry for revenge and easy prey for Taliban recruitment — often because there is no other escape from exploitative commanders.

Many who have tried to escape have been dragged back with trumped up charges of Taliban links, two senior provincial judges told AFP.

Boys have also spurred a deadly rivalry between policemen, with officials reporting incidents such as a public gunfight this year between two commanders in Gezab district as one of them angrily accused the other of “stealing” his bacha.

“To restore security in Uruzgan, we will first have to separate policemen from their bachas,” one of the judges said.

“But if they are told to reform their ways, a common reply is: ‘If you force me to abandon my boy lover, I will also abandon the checkpoint’. The Taliban are not blind to notice that this addiction is worse than opium.”

– ‘Male rape’ –

Bacha bazi, which the US State Department has called a “culturally sanctioned form of male rape”, peels away the masculine identity of boys in a society where the sexes are tightly segregated.

In conservative areas women are mostly invisible in public — and often unattainable due to steep bride prices. Bachas supplant the role of women, adopting a feminine gait and sometimes wearing makeup and bells on their feet.

Many in Uruzgan see bacha bazi neither as paedophilia nor homosexuality, which is forbidden in Islam. If social norms had a pecking order, violating boys would be seen as far more ethical than violating women.

“Bacha bazi is pervasive sexual slavery of children, seen widely as a cultural practice and not a crime,” Charu Lata Hogg, a director at London-based charity Child Soldiers International, told AFP.

“Since it is mostly practised by those in positions of power — warlords, commanders, politicians — it is hard to stamp out. It appears sustained partly by the fact that access to women is limited.”

Insider attacks by child slaves have also been reported in recent years from neighbouring Helmand and Kandahar provinces, where bacha bazi is prevalent.

But the tactic appears more deep rooted in Uruzgan, where the boys are widely flaunted as a totem of affluence, with some officials openly displaying cellphone images to AFP of their “handsome bachas”.

“Come see my beautiful bacha,” said Naqibullah, a police commander in Dehjawze village near Tarin Kot, boasting that he had been holding the teenager for two years.

With a touch of kohl on his eyes, and bleached blond curly hair poking out of his embroidered hat, the boy sat in a corner of the checkpoint surrounded by opium farms, quietly refilling tea glasses for Naqibullah’s guests.

– ‘Predatory behaviour’ –

“Commanders prowl neighbourhoods for young boys. We are scared of dressing up our children or buying new clothes that will make them attractive,” said Nader Khan, a tribal elder in Dehrawud.

Khan’s 13-year-old nephew was taken captive earlier this year by Naqibullah, a local commander not related to the Dehjawze official, when his family sent him to deliver bread for policemen. He was released only after angry tribal elders besieged the governor’s office in Tarin Kot.

Governor Mohammad Nazir Kharoti told AFP he ordered Naqibullah’s arrest but he was released in less than a month because he was needed for combat duty.

“It is difficult to implement the law 100 percent when we are faced with a war situation,” Kharoti said, without elaborating on the case.

Afghanistan’s interior ministry refused to confirm or deny that bachas were being used in insurgent attacks, but said it was committed to police reforms and acknowledged that “bacha bazi within the ranks of police is a serious crime”.

The practice has put the United States and its NATO allies, who have spent billions of dollars to build Afghan forces, in a precarious position.

The US Congress last year voiced concern over “predatory sexual behaviour by Afghan soldiers and police”, prompting watchdog agency SIGAR to launch an investigation that is still ongoing.

The head of a government-affiliated agency in Uruzgan showed AFP two letters from the attorney general in Kabul, one last year and another dated January, ordering a separate probe into sexual abuse and the illegal recruitment of child conscripts.

“We haven’t been able to visit even one checkpoint to investigate,” he said, speaking in hushed whispers in his own office.

“Do you think police commanders will leave us alive if we probe their crimes?”

source: https://www.yahoo.com/news/taliban-honey-trap-boys-kill-afghan-police-034032649.html

वामनावतार की कल्पना

वामनावतार की कल्पना

– शिवपूजन सिंह कुशवाहा

दयानन्द वैदिक शोध संस्थान से प्रकाशित ‘वामनावतार की कल्पना’ नामक पुस्तिका परोपकारी के पाठकों के समक्ष लेख रूप में प्रस्तुत है। यह ‘इदं विष्णुर्विचक्रमे.’ ऋ. 1-22-17 की ऋचा के सदाशय को न समझकर विविध पौराणिक भाष्यकारों ने जो तर्कासंगत व प्रकरणाननुमोदित ‘वामनावतार’ की मिथ्या कल्पना की है, उसका युक्ति-युक्त व प्रमाणान्वित खण्डन है। वेद-मन्त्रों से अवतारवाद को सिद्ध करने की पौराणिक बुद्धि को जानने हेतु यह शास्त्रीय लेख उपयोगी होगा।                                                     -सपादक

वैदिक-युग में अवतार की कोई कल्पना न थी, पर पौराणिक-युग में अवतार की कल्पना की गई और मत्स्य, कूर्म, वराह, नृसिंह, वामन, परशुराम, कृष्ण, राम प्रभृति अवतार वेद से सिद्ध किये जाने लगे।

अवतार का अर्थ उतरना है। यह ‘अव’ पूर्वक ‘तृ’ धातु से बनता है, जिसका अर्थ उतरना होता है। यह प्रयोग सर्वव्यापक में नहीं घट सकता है। यदि परमात्मा कहीं ऊपर बैठा हो तो अवश्य उसका अवतार कहना उचित कहा जा सकता है, परन्तु सर्वव्यापक में इसका प्रयोग ही अविद्या और अज्ञान है। वेदक्रान्तदर्शी महर्षि दयानन्द जी महाराज ने स्पष्ट लिखा है-

प्रश्न-ईश्वर अवतार लेता है वा नहीं?

उत्तर-नहीं, क्योंकि ‘अज एकपाद्’ (34-53) ‘‘स पर्य्यगाच्छुक्रमकायम्’’ (40-8) ये यजुर्वेद के वचन हैं, इत्यादि वचनों से सिद्ध है कि (परमेश्वर जन्म नहीं लेता) अतएव अवतार की कल्पना निर्मूल है, फिर भी पौराणिक वर्ग निम्नांकित वेद -मन्त्र से वामनावतार सिद्ध करने का प्रयास करते हैं।

‘‘इदं विष्णुर्विचक्रमे त्रेधा निदधेपदम्। समूढ़मस्यपा सुरे स्वाहा’’ (ऋग्वेदमण्डल 1, सूक्त 22, मन्त्र 17। यजु. अ. 5 मन्त्र 15, सामवेद पूर्वार्चिकः 9) (222)

पं. रामगोविन्द त्रिवेदी ‘वेदान्त शास्त्री’ समपादक ‘गंगा’ पत्रिका तथा पण्डित गौरीनाथ जी झा ‘व्याकरण तीर्थ’ अपनी ऋग्वेदसंहिता, सरल हिन्दी टीका सहित, प्रथम अष्टक, प्रथम संस्करण पृष्ठ 28-29 की पाद टिप्पणी में लिखते हैं-

‘‘17 वें मन्त्र के समबन्ध में भी बड़ा मतद्वैध है। रमानाथ सरस्वती ने लिखा है कि मध्य एशिया से भारतवर्ष आते समय आर्यों के अग्रगन्ता विष्णु नामक आर्यपुरुष थे। उन्होंने रास्ते में तीन स्थानों पर विश्राम किया था और उनकी तथा अनुगामियों की पद-धूलि से संसार आवृत हो चला था।’’ इस अर्थ का रेवरेण्ड कृष्णमोहन बनर्जी ने अपने aryan wirness  में जोरों से अनुमोदन किया है। इनके मत के ही अधिकांश पाश्चात्य लेखक अनुमोदक हैं, परन्तु आर्य-साहित्य इनकी कल्पना का अनुमोदन नहीं करता। युक्ति भी इसका साथ नहीं देती।

शाकपूणि आचार्य का मत है कि विष्णु ने पृथिवी, अन्तरिक्ष और आकाश में तीन प्रकार से पैर रखे थे। ऐतरेय ब्राह्मण (6-15) में लिखा है कि देवों और असुरों के बीच जब संसार का बंटवारा होने लगा, तब इन्द्र ने कहा कि अपने तीन पैरों से विष्णु जितना नाप सकें, उतना संसार देवों के हिस्से, शेष असुरों के। असुर भी इससे सहमत हो गए और विष्णु ने अपने पाद विक्रम से जगत् के साथ ही वेद और वाक्य को भी व्याप्त कर लिया।

शतपथ ब्राह्मण (1-2-5) में उल्लेख है कि, ‘‘असुरों ने कहा कि वामनरूप विष्णु के शयन करने पर जितना स्थान आवृत होगा, उतना देवों का, शेष असुरों का। इस प्रस्ताव का देवों ने समर्थन किया और विष्णु ने सारे संसार को आवृत कर उसे देवों को दिलवा दिया।’’ इस तरह अनेक प्रमाण हैं। जिनसे रमानाथ सरस्वती आदि की कल्पना खण्डित होती है।

मध्य एशिया से भारतवर्ष आने में विष्णु ने तीन ही स्थानों पर विश्राम किया? क्या इतनी लमबी यात्रा में तीन ही पड़ाव संभव हैं? क्या विष्णु और उनके चन्द आर्य-अनुगामियों की पद-धूली से संसार का छिप जाना संभव है? इन सब प्रश्नों का कोई भी  उत्तर नहीं है। सत्य तो यह है कि विष्णु नामक रक्षक भगवान् के तीन पैरों से समस्त जगत् का व्याप्त होना, विष्णु द्वारा संसार की रक्षा होना और विष्णु के वामनावतार की मूल कथा स्पष्ट ही वैदिक-मन्त्रों में है। उनके अर्थों की खींचातानी करना समय नष्ट करना है।

आप लोगों ने स्वयं इस मन्त्र की टीका की है-वामनावतारधारी विष्णु ने इस जगत् की परिक्रमा की थी, उन्होंने तीन प्रकार से अपने पैर रखे थे और उन धूलीयुक्त पैर से जगत छिप-सा गया था।

विद्या वारिधि पं. ज्वाला प्रसाद मिश्र लिखते हैं-‘अब वामनावतार की सुनिए, सामवेदे छन्द आर्चिके।’

‘‘इदं विष्णुर्विचक्रमे त्रेधा निदधे पदम्। समूढ़मस्यापा सुरे।’’ 2 प्र. 1-1-9

(विष्णु) त्रिविक्रमावतारधारी (इदम्) प्रतीयमानं सर्वं जगदुद्दिश्य (विचक्रमे) विभज्य क्रमतेस्म (त्रेधा) त्रिभिः प्रकारैः (पदं निदधे) स्वकीयं पादप्रक्षिप्तवान् (अस्य) (विष्णोः) पांसुले पांसुरे वा धूलियुक्तकेपादस्थाने (समूढ़म्) इदं जगत् सयगन्तर्भूतम् (सेयमृग् यास्केनैव व्यायाता विष्णुर्विशतेर्वाप्नोतेर्वा) शतपथ में भी वामनावतार का वर्णन है।

यथा ‘‘वामनोह विष्णुरास’’ (श. 1-2-2-5)

वामन साक्षात् विष्णु ही थे। यहाँ वामन अवतार की पूरी कथा लिखी है।

भाषार्थ-अमरेश त्रिविक्रमावतारी वामन जी इस विश्व को उल्लंघन करते हैं, तीन पग धरते हैं। एक भूमि, दूसरा अन्तरिक्ष, तीसरा स्वर्ग में। इनके चरण में चतुर्दश ब्रह्मांड सयक् अन्तरभूत होता है।

पं. कालूराम शास्त्री लिखते हैं-

विष्णु ने इस दृश्यमान ब्रह्माण्ड को नापा और तीन प्रकार से पग रखा, इस के पद में समस्त संसार स्थित है।

इसकी पुष्टि में कठोपनिषद् लिखता है कि-‘‘मध्ये वामनमासीनं विश्वेदेवा उपासते’’। (कठ. वल्ली. 5 श्रु. 3)

मध्य में बैठे हुए वामन की विश्वेदेव उपासना करते हैं। इसकी पुष्टि में शतपथ लिखता है कि-

‘वामनोह विष्णुरास।’ शत. 1-2-2-5

विष्णु ही वामन थे।

पं. माधवाचार्य शास्त्री, ‘हिन्दी प्रभाकर’ वेदवाचस्पति महामहोपदेशक लिखते हैं-

‘‘….वामनावतारधारी विष्णु ने इस जगत् को तीन चरणों से आक्रान्त कर पग धरे हैं और इनके धूलीधूसर पद में यह भूमि आदि समस्त लोक अन्तर्हित हो गए।’’ ()

पं. ब्रह्मदेव शास्त्री काव्यतीर्थ, समपादक ‘‘ब्राह्मण सर्वस्व’’ इटावा लिखते हैं।

वामनावतार का वर्णन भी वेद में बहुत स्पष्ट-रीत्या पाया जाता है। यजुर्वेद अध्याय 5 का पांचवां मन्त्र है।

इदं विष्णुर्विचक्रमे त्रेधा निदधे पदम्। समूढ़मस्यपा सुरे स्वाहा।

अर्थ-(विष्णुः) ब्रह्म (इदम्) इस जगत् का (विचक्रमे) पैर से नापता भया (पदम्) पैर के (त्रेधा) तीन प्रकार से (निदधे) रखा। (अस्य) इसका (पांसुरे) धूलीयुक्त स्थान में पैर (समूढ़म्) समयक् प्रकार से अन्तर्हित हुआ।

प्रसिद्ध वेद-भाष्यकार महीधर ने इस मन्त्र का भाष्य भी अवतारपरक ही किया है। वे लिखते हैं-

‘विष्णुः त्रिविक्रमावतारं कृत्वा इदंविश्वंविचक्रमे विभज्य क्रमतेस्म। तदेवाह। त्रेधा पदं निदधे भूमावेकं पदमन्तरिक्षे द्वितीयं दिवि तृतीयमिति क्रमादग्निवायुसूर्यरूपेणेत्यर्थः। पांसवो भूयादिलोकरूपा विद्यन्ते यस्य तत्पांसुरमस्मिन् पांसुरे, अस्य विष्णोः पदं सयगन्तर्भूतम् विश्वमितिशेषः। यद्वायमर्थः यस्य विष्णोःपदं पद्यते त्रायत इति पदमद्वैतायं स्वरूपं समूढ़मन्तर्हितमज्ञातमकृतात्मभिः। कस्मिन्निव। पांसुरे इव लुप्तोपमान पांसुरे रजस्वले प्रदेशे हितं यथा न ज्ञायते तद्वत् तदुक्तं (अध्याय.) 6-5 क., तद्विष्णोः परमं पदं सदा पश्यन्ति सूरय इति। स्वाहा तस्मै विष्णवे हविर्दत्तम्।। 15।।’

इस भाष्य का अर्थ करने की जरूरत नहीं। क्योंकि ऊपर जो अर्थ दिया गया है वह भी महीधर भाष्य के अनुकूल ही है। अब देखिये निरुक्तकार क्या कहते हैं। निरुक्त ही वेदार्थ की प्रक्रिया बताता है। इसीलिये निरूक्त को वेदांग माना है। आर्यसमाजी भी निरुक्त को मानते हैं। देखिये वह निरुक्तकार इस मन्त्र पर क्या लिखते हैं-

‘‘यदिदं किञ्चतद्विक्रमते विष्णुस्त्रेधा भावाय पृथिव्यामन्तरिक्षे दिवीति शाकपूणिः। समारोहणे विष्णुपदे गयशिरसीत्यौर्णनाभः। समूढ़हमस्यपांसुरेप्यायनेऽन्तरिक्षे पदे न दृश्यते। अपिबोपार्थे स्यात् समूढ़मस्य पांसुल इव पदं न दृश्यत इति। पांसवः पादैः सूयन्त इति वा पन्ना, शेरते इति वा पिंशनीया भवन्तीति वा।’’

(यत्) जो (किञ्च) कुछ (इदम्) यह है (तत्) उसको (विष्णुः) व्यापक ईश्वर (विचक्रमेते) पैर से नापता भया और (त्रेधा) तीन प्रकार से (पदम्) पैर (निधत्ते) रखा (पृथिव्याम्) पृथिवी में (अन्तरिक्षे) अन्तरिक्ष में (दिवि) द्युलोक में (इति) यह (शाकपूणिः) शाकपूणिः का मत है।

(समारोहणे) समारोहण में (विष्णुपदे) विष्णुपद में (गयशिरसि) गयशिर में (इति) यह (और्णनाभः) औैर्णनाभ का मत है। (समूढ़स्य) समयक् बढ़े हुए ब्रह्म का (पांसुरे) धूली रेत में जैसे (अपि) वैसे ही (आयने) अन्तरिक्ष में (पदम्) पैर (न) न (दृश्यते) दिखलाई दिया। यहाँ पर अपि अव्यय उपमा में है। (समूढ़स्य पांसुल इव पदं न दृश्यते) रेत में जैसे पग दिखलाई नहीं देता। वैसे ही दिखाई नहीं देता। वैसे ही न दिखलाई दिया। (पांसवः पादैः सूयन्त इति) पैरों से धूली पैदा होती है, इसी कारण धूली को ‘पांसु’ कहते हैं।

अब बतलाइये आर्यसमाजी कहाँ जायेंगे? वेद, निरुक्त सभी तो वामनावतार की गवाही दे रहे हैं। अर्थ बदलने से भी काम न चलेगा, पाणिनि जी ने ‘क्रमु’ धातु को जिन-जिन अर्थों में आत्मनेपद किया है, वहाँ कुछ नियम बना दिये हैं। किस उपसर्ग के होने पर किस अर्थ में ‘क्रमु’ धातु से आत्मनेपद होगा। इसका नियम है (वेः पाद विहरणे) यह सूत्र है। इसमें नियम कर दिया है कि ‘वि’ उपसर्ग उपपद हो तो ‘क्रमु’ धातु से तभी आत्मनेपद होगा, जब ‘उठा-उठा कर रखता’ अभिप्रेत हो। वामनावतार में भगवान् ने पैर उठा-उठा कर रखे थे, इससे और कुछ भी अर्थ नहीं किया जा सकता। इस वामनावतार को उपनिषद् भी कहता है-

मध्येवामनमासीनं विश्वेदेवा उपासते। (कठ. उप. वल्ली. 5 मन्त्र 3)

अर्थ(मध्ये) मध्य में (आसीनं) बैठे हुए (वामनम्) वामन को (विश्वेदेवाः) विश्वेदेव (उपासते) उपासना करते थे।

शतपथ भी वामन अवतार को लिखता है-‘वामननोह विष्णुरास’ (शत. 1-2-2-5)

अर्थवामन साक्षात् विष्णु थे। शतपथ भी साक्षात् वेद है ‘मन्त्रब्राह्मणयोर्वेदनामधेयम्’।

स्वामी आसाराम सागर संन्यासी धर्मोपदेशक लिखते हैं-

‘‘नमो ह्रस्वायच वामनायच.’’ (य. अ. 16 मन्त्र 30)

इस मन्त्र में ईश्वर के वामनाऽवतार का वर्णन है।

‘वामनो हि विष्णुः।’ (शत. 1 ब्रा. 3 क . 5)

इस प्रमाण से भी विष्णु-परमात्मा का वामनावतार सिद्ध हो चुका है।

समीक्षाइदं विष्णुर्विचक्रमे. मन्त्र का अर्थ महीधर, सायण, श्री ज्वालाप्रसाद मिश्र, श्री कालूराम जी, श्री ब्रह्मदेव जी प्रभृति वामनावतार परक करते हैं, जिससे साधारण जनता भ्रम में पड़ जाती है कि इस मन्त्र का वास्तविक अर्थ क्या है? यहाँ ‘विष्णु’ का अर्थ ‘वामनावतार’ नहीं है, वरन् परमात्मा है। यथा-

‘विष्णुः परमात्मा इति’ यजु. 4-17।

‘‘विष्णुः परमात्मा’’

– (स्कन्दनिरुक्त टी. भा. 2 पृष्ठ 55)

‘विष्णुर्व्यापक इति शत्रुघ्नाचायः’

– (मन्त्रार्थ दीपिका पृष्ठ 7)

विष्णुर्व्यापक इति देवपालः।

विष्णवे=परमेश्वराय (ऋषि दयानन्द यजु. 4-17 भाष्यम्)

अब (इदं विष्णु)……..का अर्थ अपने यजुर्वेद भाष्य में महर्षि दयानन्द जी करते हुए महीधर के सिद्धान्त का खण्डन करते हैं यथा-

(इदम्) प्रत्यक्षाप्रत्यक्षं जगत्। (विष्णुः) यो वेवेष्टि व्याप्नोति चराचरं जगत् स जगदीश्वरः। (विः) विविधार्थे। (चक्रमे) क्रान्तवान् निक्षिप्तवान् क्रायति क्रमिष्यति वा। अत्र सामान्येऽर्थे लिट्। (त्रेधा) त्रिप्रकारम्। (नि) नितराम्।

(धधे) हितवान् दधाति धारयति वा। (पदम्) पद्यते गयते यत्तत्। अत्र घञर्थे कविधानम्। (अ. 3-3-58 भा. वा.) इति क प्रत्ययः। (समूढम्) सयगुह्यते ऽनुमीयते शद्यते यत्तत्। (अस्य) त्रिविधस्य जगतः। (पांसुरे) पांसवो रेणवो रजांसि रमन्ते यस्मिन्नतरिक्षे तस्मिन्। (स्वाहा) सुहुतं जुहोत्यर्थे। इमं मन्त्रं यास्कमुनिरेव व्यायातवान्-यदिदं किंच तद्विक्रमते विष्णुस्त्रिधानिधत्ते पदं त्रेधा  भावाय पृथिव्यामन्तरिक्षे दिवीति शाकपूणिः समारोहणे विष्णुपदे गयशिरसीत्यौण नामं समूढ़मस्य पांसुरेप्यायनेऽन्तरिक्षे पदं न दृश्यतेऽपिवोपमार्थे स्यात् समूढ़मस्य पांसुल इव पदं न दृश्यत इति पांसवः पादैः सूयन्त इति वा पन्ना शेरत इति वा पिंशनीया भवन्तीति वा। निरु. 12-19।। अयंम् मन्त्रः शत. 3-5-3-13 व्यायातः।। 15।।

भावार्थ-परमेश्वरेण यत् प्रथमं प्रकाशवत् सूर्यादि द्वितीयमप्रकाशवत् पृथिव्यादि प्रसिद्धं जगद्रचितमस्ति, यच्चतृतीयं परमाण्वाद्यदृश्यं सर्वमेतत्करणावयवैः रचयित्वाऽन्तरिक्षे स्थापितं, तत्र औषध्यादि पृथिव्याम्, अग्न्यादिकं सूर्ये, परमाण्वादिकमाकाशे निहितं सर्वमेतत् प्राणानां शिरसि स्थापितवानस्ति। साहैषा गयास्तत्र। प्राणा वै गयास्तत्प्राणांस्तत्रेतद्यद्गायत्रेतस्माद्गायत्री नाम।  (शत. 14-8-15-67)। अनेन गय शदेन प्राणानां ग्रहणम्। अत्र महीधरः प्रभृति त्रिविक्रमावतारं कृत्वेत्यादि तदशुद्धं सज्जनैर्बोध्यम्।। 15।।

पदार्थ-‘‘(विष्णुः) जो सब जगत् में व्यापक जगदीश्वर जो कुछ (इदम्) यह जगत् है उसको (विक्रमे) रचता हुआ इस प्रत्यक्ष-अप्रत्यक्ष जगत् को (त्रेधा) तीन प्रकार का (निदधे) धारण करता है। (अस्य) इस प्रकाशवान्, प्रकाशरहित और अदृश्य तीन प्रकार के परमाणु आदि रूप (स्वाहा) अच्छे प्रकार देखने और दिखलाने योग्य जगत् का ग्रहण करता हुआ इस (समूढ़म्) अच्छे प्रकार विचार करके कथन करने योग्य अदृश्य (पदम्) जगत् को (पांसुरे) अन्तरिक्ष में स्थापित करता है, वही सब मनुष्यों को उत्तम रीति से सेवन करने योग्य है।। 15।।’’

भावार्थ-‘‘परमेश्वर ने जिस प्रथम प्रकाश वाले सूर्यादि, दूसरा प्रकाशरहित पृथ्वी आदि और जो तीसरा परमाणु आदि अदृश्य जगत् है। उस सब को करण से रचकर अन्तरिक्ष में स्थापन किया है, उनमें से औषधी आदि पृथ्वी में, प्रकाशादि सूर्य लोक में, और परमाणु आदि आकाश और इस जगत् को प्राणों के शिर में स्थापित किया है। इस लिखे हुए शतपथ के प्रमाण से ‘गय’ शबद से प्राणों का ग्रहण किया है, इसमें ‘महीधर’ जो कहता है कि त्रिविक्रम अर्थात् वामनावतार को धारण करके जगत् को रचा है, यह उसका कहना सर्वथा मिथ्या है ।। 15।।’’

इस अर्थ की पुष्टि करते हुए पं. तुलसीराम जी स्वामी शास्त्री अपने ग्रन्थ में लिखते हैं-‘‘…अन्वित पदार्थः-(विष्णुः) यज्ञः परमेश्वरो वा (इदम्) जगत् (त्रेधा) पृथ्वी अन्तरिक्ष द्यौश्चेति त्रिभिः प्रकारैः (विक्रमे) विक्रमते विक्रान्तवान्वा। तथा (अस्य)जगतः (पा सुले) रजसी प्रतिपरमाणु (समूढ़म्) अन्तर्हितम् (पदम्) स्वरूपं (निदधे) नितरां दध्यात् दधाति वा।’’

अनुष्ठीयमानो यज्ञः। परमेश्वरश्च पृथिव्यामन्तरिक्षे दिवि चेति त्रिषु लोके षु व्याप्नोति। अन्तर्हितमदृश्यं स्वरूपञ्च अस्य जगतः प्रतिपरमाणु निदधाति इति भावः।

यज्ञोवै विष्णुः। अत्र सायणाचार्येण विष्णु शदेन त्रिविक्रमावतार ग्रहणं निर्मूलमेव कृतम्। परमेश्वरस्याऽकायत्वान्निराकारत्वात्क्लेशकर्मविपाकाशयैरपरामृष्टत्वात् न च निरुक्तकारेणाऽपितादृशव्यायानस्यकृतत्वात्। यथा-यदिदम्……निरुक्त 12-19

गयशिरसीत्यत्र गय इत्यपत्यनाम। निघं. 2-10

शेष भाग अगले अंक में………….

 

HADEES : SEXUAL POLLUTION AND ABLUTION

SEXUAL POLLUTION AND ABLUTION

�Aisha reports: �Whenever the Messenger of Allah had sexual intercourse and intended to eat or sleep, he performed the ablution of prayer� (598).  The commentator explains that this was done �so that the soul of man may be transported from the urges of the flesh to its original spiritual domain� (note 511).

Muhammad enjoined the same on his followers.  For example, �Umar once went to the Prophet and told him that �he became junbi [unclean] during the night.  The Messenger of Allah said to him: Perform ablution, wash your sexual organ and then go to sleep� (602).  The same advice was conveyed to �AlI, who as his son-in-law was shy in putting this question to Muhammad directly.  His problem was mazi (prostatic fluid) and not manI (semen).  �Ablution is obligatory in such a case,� he was told (593).

Ablution was also necessary if one wanted to repeat the intercourse.  In the words of AbU Bakr, the narrator of this hadIs, �between two acts, there should be an ablution� (605).

author : ram swarup

हदीस : गुस्ल –

गुस्ल –

मैथुन (जिमा), स्वप्नदोष (इहतिलाम), रजोधर्म (हैज़) और प्रसव (निफ़ास) के कारण व्यक्ति अशुद्ध (जुनुब) हो जाता है। अतः इनके बाद सम्पूर्ण शरीर का पूरी तरह प्रक्षालन गुस्ल है।

author : ram swarup