ओ३म्..

महाभारत काल देखि हाल सम्म हाम्रो दुर्गति हुनुको प्रमुख कारण: वेद-आज्ञाको उन्लंघन…

थाहा पाई राखौं, वेद-आज्ञा उन्लंघन गर्दाको कति भयङ्कर परिणाम हुन सक्छ? महाभारतमा त्यो दुर्गति हुनुको पछाडी वेद-आज्ञाको उन्लंघन नै थियो..।

• पहिलो आज्ञा:
  अक्षैर्मा दिव्य: (ऋ,१०/३४/१३)
  अर्थात्, “जुवा नखेल।” यस आज्ञाको उन्लंघन भयो। यस आज्ञाको उन्लंघन धर्मराज भनेर चिनिने जेष्ठ पाण्डु पुत्र युधिष्ठिरले गरका थिए।

परिणाम: सभामा एक स्त्रीको अपमान। महाभारत जस्तो भयङ्कर युद्ध जसमा करोडौं योद्धा र लाखौँ विद्वानहरु मारिए। आर्यावर्त पतनको मार्ग तिर अग्रसर भयो।

• दोस्रो आज्ञा:

मा नो निद्रा ईशत मोत जल्पिः (ऋ ८/४८/१४)
अर्थात्, “आलस्य, प्रमाद र बकवादले हामी माथि शासन नगरुन।” तर यस आज्ञाको पनि उन्लंघन भयो। महाभारत कालमा केहि राजाहरु आलस्य र प्रमादमा डुबे।

परिणाम: विदेशिहरुको आक्रमण। धर्मको नाममा अंधविश्वासको पाखण्ड फैलनु।

• तेस्रो आज्ञा:

सं गच्छध्वं सं वद्ध्वम (ऋ. १०/१९१/२)
अर्थात्, “आपसमा हातेमालो गर्दै परस्पर मिलेर प्रेम पूर्वक अघि बढौं, हाम्रो गति परस्पर विरुद्ध नहोस्, ‘येन देवा न वियन्ति’ (देवहरुको परस्पर विरुद्ध गति हुँदैन)। हामीहरुमा परस्पर संवाद बनिरहोस्, विवाद त केवल मूर्खहरूले मात्र गर्ने गर्दछन्।

“वेदको यो आज्ञाको पनि उन्लंघन भयो। जब विदेशिहरुको आक्रमण भयो, त्यसबेला देशका समस्त राजाहरु एकसाथ् मिलेर हिँडेनन्। उल्टै कसैले त उनै आक्रमणकारिहरुको सहयोग गर्न पुगे।

परिणाम: लाखौँ मानिसहरुको हत्या, लाखौँ स्त्रिहरुका साथ दुराचार, पापाचार, धन-धान्यको लूटपाट र दासता।

• चौठो आज्ञा:

कृतं मे दक्षिणे हस्ते जयो में सव्य आहितः (अथर्व: ७/५०/८)
अर्थात्, “मेरो दायाँ हातमा कर्म छ र बायाँ हातमा विजय।” वेदको यस आज्ञाको उन्लंघन भयो। मानिसहरुले वैदिक कर्मलाई छोडेर पौराणिक ग्रहहरुको फलित-ज्योतिष आदिको आश्रय लिए।

परिणाम: पुरुषार्थहीनता, कर्महीनता, भाग्यको भरोसामा रहेर आक्रान्ताहरु संग संघर्ष नगरेर समर्पण गर्नु। धन-धान्यको अपव्यय, मनोबलको कमी र मानसिक दरिद्रता।

• पाँचौ आज्ञा:

उतिष्ठत सं नह्यध्वमुदारा: केतुभिः सह।
सर्पा इतरजना रक्षांस्य मित्राननु धावत।।
(अथर्व:११/१०/१)

अर्थात्, “हे वीर योद्धाहरु हो ! तिमीहरु आफ्नो झण्डा लिएर उठ र कम्मर कसेर तयार हौ। हे सर्प समान क्रुद्ध रक्षाकारी विशिष्ट पुरुषहरु हो ! आफ्ना  शत्रुहरु माथि आक्रमण गर।” वेदको यस आज्ञाको पनि उन्लंघन भयो। जब मानिसहरु बीच बुद्ध र जैन मतको मिथ्या अहिंसावादको प्रचार भयो, त्यसबेला मानिसहरुले आक्रमणकारिहरुको डटेर सामना गर्न छोडेर मिथ्या अहिंसावादलाई नै मुख्य मान्न थाले।

परिणाम: अशोक जस्ता महान योद्धाले युद्ध छोड्नु। विदेशिहरु द्वारा यसको फाइदा उठाएर भारतमा आक्रमण तेज गर्नु, प्रतिवाद कसैले नगर्नु।

• छैठौं आज्ञा:

मिथो विघ्राना उप यन्तु मृत्युम (अथर्व: ६/३२/३)
अर्थात्. “आपसमा लड्नेहरु मृत्युको ग्रास बन्दछन् र नष्ट-भ्रष्ट हुन्छन् ।” वेदको यस आज्ञाको उन्लंघन भयो।

परिणाम: भारतका समस्त योद्धाहरु आपसमा लडी-लडी मरे र विदेशिहरुले यसको फाइदा उठाए।

सातौं आज्ञा:

न तस्य प्रतिमा अस्ति (यजुर्वेद:३२/३)

अर्थात्. “ईश्वरको कुनै प्रतिमा तथा उ जस्तो कुनै प्रतिमान छैन।” तर यस आज्ञाको पनि उन्लंघन भयो र मानिसहरुले ईश्वरलाई परिछिन्न एक जडवत मूर्तिमा स्थापित गरिदिए।

परिणाम: ईश्वरको यथार्थ स्वरुपलाई छोडेर बिभिन्न स्वरुपको उपासना र सत्य धर्म त्याग्दिनु या बिर्सनु। मन्दिरहरुमा निक्कै धन जम्मा हुनु, जो न धर्म रक्षामा प्रयोग हुन्छ न अभाव र गरीबी हटाउनमा। त्यहि धन लुट्न लुटेराहरु द्वारा आक्रमण हुनु।

आठौँ आज्ञा:

”इममूर्णायुं वरुणस्य नाभिं त्वचं पशूनां द्विपदां चतुष्पदाम्।
त्वष्टु: प्रजानां प्रथमं जानिन्नमग्ने मा हिश्सी परमे व्योम।।” (येजुर्वेद: १३/५०)

अर्थ: ”ऊन जस्ता रौँ गरेका भेडा-बाख्रा, ऊट आदि चौपायहरु र पक्षिहरु आदि दुई खुट्टे प्राणीलाई नमार।”

” न कि देवा इनीमसि न क्या योपयामसि। मन्त्रश्रुत्यं चरामसि।।’- सामवेद: २/७
अर्थ: ”हे देवहरु हो! हामि हिंसा गर्दैनौं र यस्तो अनुष्ठान पनि गर्दैनौं, वेद मंत्रको आदेशानुसार नै आचरण गर्दछौं।”

अहिंसा र प्राणिहरुको रक्षा गर्ने वेदको यो आदेश पनि उन्लंघन भयो मानिस आफ्नै जिब्राको दास भयो रसलोलुप भयो र विविध काल्पनिक देवी-देवताहरु सिर्जना गरेर तिनको नाममा ति निर्दोष तथा मूक पशु-पंक्षीहरुको हत्या अध्यावधि कायमै छ।

परिणाम: मनुष्यमा सात्विक वृत्तिको लोप र पशु-वृत्ति हावी भयो, दया-माया-करुणा हरायो, मान्छे हिंस्रक भयो, स्वार्थि भयो, आसुरी प्रवृत्ति बढ्यो, पाप र कुकर्म तिर प्रवृत्त हुन थाल्यो, जसले गर्दा मानवता तथा राष्ट्रको उन्नति पतनको दिशामा अग्रसर हुँदैछ।

अब आउनुहोस्, पुनः वेदको मार्गमा लागेर वेदको आदेशानुसार नै एक सशक्त राष्ट्र र चरित्रवान विश्वको निर्माण गरौँ..! “कृण्वन्तो विश्वमार्यम्”..! अस्तु..

(विविध लेख बाट संकलित..)

नमस्ते..!

-प्रेम आर्य

दोहा, कतार बाट